Frans Friedrich Ludwig Ulrich Last (1 July 1822 – 10 March 1883) was a Dutch jurist who served as Attorney General (Dutch: procureur-generaal) at the Supreme Court of the Dutch East Indies.[1]
Frans Friedrich Ludwig Ulrich Last | |
|---|---|
 | |
| Attorney General at the Supreme Court of the Dutch East Indies | |
| In office 23 April 1878 – 12 April 1879 | |
| Preceded by | Meinard Pieter Antonie Coster |
| Succeeded by | Jan Sibenius Trip |
| In office 20 October 1872 – 7 March 1875 | |
| Preceded by | Meinard Pieter Antonie Coster |
| Succeeded by | Meinard Pieter Antonie Coster |
| Personal details | |
| Born | 1 July 1822 Elmina, Dutch Gold Coast |
| Died | 10 March 1883 (aged 60) The Hague, Netherlands |
Biography
editFrans Last was born in Elmina to colonial administrator Friedrich Last and the Euro-African innkeeper Elisabeth Atteveld.[2][1] He grew up in Kampen, where he lived with his stepmother Petronella Johanna Aleida van Vlierden.[2][3]
Frans Last gained a doctorate at the University of Groningen on 8 November 1845,[4][5] and was on 31 December 1848 appointed official first class (Dutch: ambtenaar eerste klasse) in the Dutch East Indies,[6] and subsequently installed as court clerk (Dutch: griffier) at the Circuit Court (Dutch: Rechtbank van Ommegang) on Java.[7] On 12 February 1850, he was promoted to substitute officer at the Council of Justice in Surabaya. He was moved to the Council of Justice in Batavia in February 1852, and became a full member of that council on 13 August 1852. On 28 April 1854 a promotion to advocate-general at the Supreme Court of the Dutch East Indies followed.[8] On 26 May 1858, Frans Last was appointed judge at the said court.[9] Frans Last published a compendium of Dutch East Indies law in 1860,[10] and a revised second edition in 1872.[11] Between April 1864 and November 1865, Last was on European leave.[8]
Upon his return to the Dutch East Indies, Last was instructed on 27 June 1866 to draft a penal code for natives and non-Europeans in the Dutch East Indies, based on the penal code for Europeans adopted earlier that year. Last was not convinced of his mandate however, and argued in a letter to the Governor-General that the penal code for Europeans, which in turn was based on the Napoleonic French penal code, was unsuitable for implementation in Javanese society. As a consequence, Last was relieved of his task in 1868.[12][13][14] He had already again been appointed judge at the supreme court on 23 April 1867. In August 1869, Last was appointed president of the Council of Justice of Batavia, and in October 1872, he returned to the supreme court as Attorney General. On 12 April 1879, Last returned to Europe due to illness.[8]
Frans Last was made Knight in the Order of the Netherlands Lion on 12 May 1874.[8] He died in The Hague at age 60.[1]
Decoration
edit- Knight in the Order of the Netherlands Lion (1874)[15]
Personal life
editFrans Last married Ida Catharina Wilhelmina Elisabeth Carlier on 13 October 1852 in Ambal, Kebumen.[16][1]
A carte de visite of Frans Last can be found in the photoalbum of John F. Loudon, which is kept in the print room of Leiden University.[17][18]
Notes
edit- ^ a b c d "Frans Friedrich Ludwig Ulrich Last". Haags Gemeentearchief. hdl:21.12124/7DBF4A32903447199A3510204317F0A6.
Heden den twaalfden Maart Achttien honderd drie en tachtig compareerden voor ons, Ambtenaar van den Burgerlijken Stand der Gemeente 's-Gravenhage, Josephus Adrianus Willebrordus Gijssels, oud acht en twintig jaren, en Frederik Lorié, oud twee en vijftig jaren, bidders, beide wonende alhier. Dewelke verklaard hebben dat Frans Friedrich Ludwig Ulrich Last, oud Procureur Generaal in Nederlandsch Indië, gewoond hebbende alhier, op den tienden dezer, des morgens ten twee ure is overleden, oud zestig jaren, geboren te St. George d'Elmina, echtgenoot van Ida Catharina Wilhelmina Elisabeth Carlier, zonder beroep, zoon van Frans Friedrich Ludwig Ulrich Last, en Elisabeth Atteveld, beiden overleden
- ^ a b F. Rambonnet (1 October 1839). "Acte van erkenning, aktenummer 3468". kampennotarieel.nl. Retrieved 22 October 2019.
Comparante Petronella Johanna Aleida van Vlierden, weduwe van Friederich Frans Ludewich Ulrich Last, verklaart te overhandigen aan de notaris een gelegaliseerd afschrift van een akte, waarin haar overleden echtgenoot het kind erkent dat hij verwekt heeft bij Elisabeth Atteveld: een jongen genaamd Friederich Franz Ludewich Ulbrich Last, geboren 1 juli 1822 te St. George del Mina, Guinea.
- ^ "Personalia". Het regt in Nederlandsch-Indië; regtskundig tijdschrift. 1881. Retrieved 5 January 2023.
- ^ Last 1845.
- ^ J. Belinfante (1847) Weekblad van het recht, Volume 8
- ^ "Almanak van Nederlandsch-Indië voor het jaar 1850, page 118". Lands Drukkery. 1850. Retrieved 21 October 2019.
- ^ "Almanak van Nederlandsch-Indië voor het jaar 1850, page 13". Lands Drukkery. 1850. Retrieved 21 October 2019.
- ^ a b c d "Oost-Indië: Stamboeken Ambtenaren en Gouvernementsmarine, folio 100". Retrieved 15 December 2022.
- ^ "Extract uit het Register der Besluiten van den Gouverneur-Generaal van Nederlandsch-Indië. Buitenzorg, den 26sten Mei 1858. (No. 11.) (Staatsblad No. 62.)". Java-bode: nieuws, handels- en advertentieblad voor Nederlandsch-Indië. Batavia. 29 May 1858. Retrieved 21 October 2019.
- ^ Last 1860.
- ^ Last 1872.
- ^ Fasseur 2007, pp. 55–56.
- ^ Ravensberger 2018, p. 106.
- ^ Lion 1886, pp. 317–318.
- ^ "Bijvoegsel van de Middelburgsche Courant van Vrijdag 15 Mei 1874, no. 115". Middelburgsche Courant. Middelburg. 15 May 1874. Retrieved 22 October 2019.
- ^ Javasche Courant
- ^ Thomassen à Thuessink van der Hoop 1958, p. 124.
- ^ Drieënhuizen 2012, p. 358.
References
edit- Drieënhuizen, C.A. (2012). Koloniale collecties, Nederlands aanzien: de Europese elite van Nederlands-Indië belicht door haar verzamelingen, 1811-1957 (PDF).
- Fasseur, C. (2007). "Colonial dilemma: Van Vollenhove and the struggle between adat law and Western law in Indonesia". In Davidson, Jamie; Henley, David (eds.). The Revival of Tradition in Indonesian Politics: The Deployment of Adat from Colonialism to Indigenism. Routledge. pp. 50–67.
- Last, F.F.L.U. (1845). Quaestiones juris inaugurales. Groningen: G.J. van Haagen.
- Last, F.F.L.U. (1860). De Nederlandsch-Indische wetboeken, benevens de Grondwet voor het Koningrijk der Nederlanden: het Reglement op het beleid der regering in Nederlandsch-Indië en verschillende andere wetten, reglementen, ordonnantiën en besluiten. Batavia: H.M. van Dorp.
- Last, F.F.L.U. (1872). De Nederlandsch-Indische wetboeken, benevens de Grondwet voor het Koningrijk der Nederlanden: het Reglement op het beleid der regering in Nederlandsch-Indië en verschillende andere wetten, reglementen, ordonnantiën en besluiten. Tweede herziene en vermeerderde uitgave. Batavia: H.M. van Dorp.
- Lion, J. (1886). De Nederlandsch-Indische Strafvordering voor Europeanen en met hen gelijkgestelden. Leiden: E.J. Brill.
- Ravensberger, S. (2018). Courtrooms of conflict. Criminal law, local elites and legal pluralities in colonial Java. hdl:1887/61039.
- Thomassen à Thuessink van der Hoop, A. (1958). ""Vergeelde portretten". (Met 15 portretten)". Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde. 114 (1–2): 121–132. doi:10.1163/22134379-90002271.